Montmartre, „Wzgórze męczenników”
Od zarania dziejów, Montmartre było miejscem kultu: Druidowie galijscy, Rzymianie ze świątyniami dedykowanymi Marsowi i Merkuremu, Kościół św. Piotra, najstarszy w Paryżu, zrekonstruowany przy Opactwie Królewskim na Montmartre w XII wieku przez króla Ludwika VI i jego żonę Adelajdę z Savoie... Wreszcie, Najświętsze Serce, erygowane w końcu XIX wieku. Dziś, to wysoko położone miejsce modlitwy pozostaje wierne swej tradycji: Bóg jest tam obecny!
- Dzięki świętej Genowefie, która żyła w V wieku, znamy żywot świętego Denisa. Przez nią ten pierwszy biskup Paryża wszedł do historii; ponieważ wspomniane jest jego życie w życiorysie tej świętej spisanym przez jednego ze współczesnych, gdy około 475 postanowiła, aby lud Paryża wzniósł kaplicę na miejscu, gdzie został zamordowany. Święty Denis, pierwszy biskup i męczennik Paryża, i jego legenda, jest obrazem tego okresu, w którym uczniowie Chrystusa triumfowali „nie walcząc, ale umierając”.
- Pierwotna kaplica zbudowana na Kopcu na cześć świętego Denisa popadła w ruinę w IX wieku. Została zrekonstruowana w tym czasie, wzgórze Montmartre stało się miejscem pielgrzymkowym wyjątkowo często uczęszczanym. Poza świętym Denisem czci się kości wielkiej liczby anonimowych chrześcijan zamęczonych w trakcie prześladowań a którzy przyczynili się do nazwania wzgórza: „wzgórzem Męczenników” (Montmartre).
- W 1559, pożar zniszczył znaczną część opactwa Benedyktynek z Montmartre, które znajdowało się na szczycie Kopca i od tego czasu sytuacja pogarszała się aż do 1611, gdy Marie de Beauvilliers, która przez niemal sześćdziesiąt lat zarządzała opactwem, przedsięwzięła odnowienie Martyrium, które znajdowało się na zboczu wzgórza. Wokół tej kaplicy zostało zbudowane nowe opactwo, zwane „dolnym” połączone z tym na górze długą i sklepioną galerią. W trakcie prac, 11 lipca 1611, ustawiono schody prowadzące do starej krypty, uświęconej, o której mówił św. Denis. Odkrycie to uczyniło wiele hałasu. Marie de Médicis i ponad sześćdziesiąt tysięcy osób odwiedziło to miejsce, tworząc nową falę pobożności.
- Przy końcu XIV wieku król Francji Karol VI, po chwilowym uzdrowieniu z pierwszego ataku szaleństwa i uniknięciu cudem płomieni pożaru, wykonał pielgrzymkę dziękczynną do Martyrium na Montmartre. Na początku XV wieku, w Paryżu jako ofiara walki między Armagnacs i Burgonami, sceny morderstw i łupienia były takie, że parafie paryskie udały się w procesji na wzgórze Montmartre, aby prosić świętego Denisa, aby ocalił stolicę.
- W 1525, gdy Franciszek I został wzięty do niewoli po bitwie pod Pawią, lud Paryża tłumnie przybył na Montmartre błagać pana królestwa, aby zatrzymał wielkie spustoszenie.
- 15 sierpnia 1534 na Montmartre święty Ignacy, święty Franciszek-Ksawery i ich towarzysze ufundowali, w pewnym sensie, Towarzystwo Jezusowe.
- Opactwo na Montmartre w ciągu wieków jest ogniskiem intensywnego życia religijnego i miejscem odwiedzanym przez pielgrzymów.
W 1792, Benedyktynki wskutek Rewolucji francuskiej rozproszyły się a klasztor został zniszczony całkowicie. Ostatnia opatka, Marie-Louise de Montmorency-Laval, weszła na szafot 24 lipca 1794 a jej krew spowodowała cudowne wskrzeszenie życia zakonnego, co dokonało się osiemdziesiąt lat później na Wzgórzu świętym.
Obecnie pozostał jedynie z opactwa Panien z Montmartre kościół świętego Piotra, którego chór służy za kaplicę zakonnic.